อีริคประสูติราวค.ศ. 1090 เป็นโอรสนอกสมรสของพระเจ้าอีริคที่ 1 แห่งเดนมาร์กกับพระสนมไม่ปรากฏนาม[2] อีริคทรงได้รับสิทธิมรดกสืบทอดจากพระอนุชาต่างมารดาคือ เจ้าชายคนุต ลาวาร์ด[3] ซึ่งทรงเป็นยาร์ลแห่งเกาะเมิน ลอลันด์และฟาลสเตอร์[4] เมื่อเจ้าชายลาวาร์ดถูกปลงพระชนม์ในปีค.ศ. 1131 อีริคทรงร่วมกับพระเชษฐาต่างมารดาอีกองค์หนึ่งคือ ฮารัลด์ เคสจา โดยทำการกบฏต่อพระเจ้านีลส์แห่งเดนมาร์ก ผู้เป็นสมเด็จอา[5] อีริคสถาปนาตนเป็นผู้อ้างตนเป็นพระมหากษัตริย์เดนมาร์กในสคาเนีย เดือนเมษายน ค.ศ. 1131 ซึ่งกระตุ้นให้เคสจา เชษฐาหันไปสนับสนุนกษัตริย์นีลส์เนื่องจากอิจฉาอนุชา[2]

กองทัพของกษัตริย์อีริคพ่ายแพ้ในการรบหลายครั้งต่อกองทัพของกษัตริย์นีลส์และพระเจ้ามักนุส ผู้แข็งแกร่ง[5] พระราชโอรสของกษัตริย์นีลส์ ทรงพ่ายแพ้ที่เยลลิงในคาบสมุทรจัตแลนด์ในปีค.ศ. 1131 และแวร์โบในเกาะเชลลันด์ พระองค์จึงหลบหนีไปยังสคาเนีย การหลบหนีของพระองค์ทำให้ทรงได้รับสมัญญาว่า "แฮร์ฟุต" ซึ่งแปลว่าเท้ากระต่าย หมายถึงทรงหลบหนีรวดเร็วดังกระต่าย[3] กษัตริย์อีริคประสบความล้มเหลวในการเกลี้ยกล่อมจักรพรรดิโลทาร์ที่ 3 แห่งจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ในการสนับสนุนพระองค์ในฐานะพระมหากษัตริย์[5] และทรงล้มเหลวในการขอการสนับสนุนจากพระเจ้ามักนุสที่ 4 แห่งนอร์เวย์[3] พระองค์เสด็จกลับสคาเนียในปีค.ศ. 1134 เมื่ออาร์กบิชอปอัสเชอร์ ธอร์คิลส์สันแห่งลุนด์ได้สนับสนุนพระองค์ และจักรพรรดิโลทาร์ตัดสินใจสนับสนุนพระองค์ในที่สุด[2] ในปีค.ศ. 1134 พระองค์สามารถรบชนะเหนือกองทัพกษัตริย์นีลส์ในยุทธการฟอเตอวิคในสคาเนีย ด้วยการช่วยเหลือของทหารรับจ้างชาวเยอรมัน[4] และกษัตริย์นีลส์สวรรคตภายในปีนั้น[6]